22.9.12

Mallakúturinn

Það er merkilegt hvernig allt jafnvægi mannsins miðast við ástand magans.

Um leið og eitthvað fer þar aflaga, gufar upp allur sálarfriður. 

Við verðum illskeytt, gröm, andstyggileg.

(Ég held reyndar að ástand meltingarfæranna sé ekki síður heillandi – og aðkallandi – viðfangsefni en flækjur sálarlífsins og raunar mesta furða hversu skarðan hlut það ber frá borði í lýsingum skáldsagnahöfunda og ljóðskálda.) 

Sá sem getur ekki tæmt úr þörmunum er dæmdur til að klúðra lífi sínu.