Svo sprakk fjallakofi. Þá hrökk ég aðeins í gang.
Spennan náði hámarki í miklum eltingaleik um götur Manila á Filippseyjum. Þar var mikið fjör á mótórhjólum, en entist svo lengi að ég sofnaði. Ég hrökk upp þegar góði karlinn og góða konan voru komin í bát í Kyrrahafinu og lokalagið hófst.
 |
| Upp með hendur! |
Ég var mjög ánægður með að allt skyldi enda vel að lokum.
Hið sama er hins vegar ekki hægt að segja um portúgölsku þjóðsöguna sem ég las í gær. Hún endaði á þessum orðum:
„Prinsessan og prinsinn lifðu saman til æviloka, lokuð inni í kastalanum.“
