Við hlið mér situr nú vingjarnlegur náungi frá Lýbíu.
Hann muldrar málfræðiæfingar dreymnum, seiðandi rómi í eyra mér. Hann hallar sér svo nálægt mér að ég finn heitan og rakan andardráttinn á hálsinum.
Ég skil ekki orð af því sem hann segir, en ég svara með því sem mér dettur í hug að segja, og það virðist duga honum.
Hann er vinur minn frá Lýbíu.
